امام علی (ع): تو، به ادب خود ارزش می یابی پس، آن را با برذباری زینت بخش.

چرا از نقد می ترسیم؟

چرا از نقد می ترسیم؟

شاید برای شما هم اتفاق افتاده که درباره چیزی، یا کسی نقدی و نظری دوستانه داشته باشی( یا به قول خودمان نقد سازنده) اما با عکس العمل‌های غیر منتظره‌، عجولانه، عصبی و گاه توهین آمیز طرف مقابل مواجه می‌شوی( که نمونه‌های زیادی از این موضوع و در تالارهای گفتگو و وبلاگها خصوصا سایتهایی که عنوان علمی رو یدک می‌کشن شاهدیم) و به جای گفتگوی سازنده و بحث و تبادل نظر علمی و پرسش از چرایی این طرز فکر ( که چرا خلاف دیدگاه دلخواه ما یا نظر رسمی و مشهور است؟) و احیانا بیرون آوردن منتقد از اشتباه، او را به باد ناسزا و تمسخر و تحقیر و توهین می‌گیرند؟

به نظر شما چرا بعضی از ما ایرانیها( که البته کم هم نیستند) از انتقاد فراری هستیم و انتقاد و نقد را در هر شکل و نوع آن سرکوب می‌کنیم؟

مگر الگوی ما ائمه معصومین علیهم السلام  اسوه‌های صبر و بردباری و متانت و تحمل نیستند؟

 

سرنوشت منتقد

مگر سیره روش رهرو حقیقی آنان رهبر معظم انقلاب چیزی جز این است؟

چرا فکر می‌کنیم همه باید مثل ما فکر کنند و بیاندیشند؟

اصولا اگر انتقاد و نقد نبود آیا تمدن بشری تا اینجا از اینهمه شکوفایی علمی و صنعتی بر خوردار می‌شد؟(هر چند همه این پیشرفتها ایده آل ما نیست و معایب فراوانی هم دارد) 

اشکال کار کجاست؟

نظر شما چیه؟

منتظر دیدگاههای زیبای دوستان هستم!






:: موضوعات مرتبط: چرا از نقد می ترسیم؟، ،
نويسنده : سهیلا کوزه گران


صفحه قبل 1 صفحه بعد